រោងចក្រចិញ្ចឹមមូសមួយកន្លែងនៅក្នុងប្រទេសចិន បានដំណើរការបង្កាត់បានមូសឈ្មោលរហូតដល់ ៥ លានក្បាល ដើម្បីទុកជាខែលពិសេសក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺគ្រុនឈីក។
នៅរោងចក្រ Guangzhou Wolbaki Biotechnology នាសង្កាត់ Huangpu ក្រុង Guangzhou ប្រទេសចិន ពងមូសរាប់លានក្បាលអណ្ដែតក្នុងទឹកសូលុយស្យុងចិញ្ចឹមក្នុងមន្ទីរពិសោធដែលរក្សានូវសីតុណ្ហភាព និង សំណើមយ៉ាងល្អ។ ដៃរ៉ូបូតដំណើរការដោយស្វ័យប្រវត្តិក្នុងការញែកពងមូស ឈ្មោលដោយឈ្មោល និង ញីដោយញី ដោយដំណើរការនេះគឺមានកម្រិតខុសបច្ចេកទេសទាបមិនដល់ ០.៥% ផង។
សត្វមូសចម្លងជំងឺតាមរយៈការបឺតឈាម ហើយមានតែមូសញីប៉ុណ្ណោះដែលរស់ពឹងលើការបឺតឈាមមនុស្ស។ ចំពោះមូសឈ្មោលវិញ គឺមិនខាំ ឬបឺតឈាមមនុស្សនោះឡើយ ហើយក៏មិនគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ ប្រសិនបើចំនួនមូសញីអាចគ្រប់គ្រងបាន នោះការកើតមានជំងឺក៏កាត់បន្ថយទៅតាមនោះដែរ។
ការប្រើប្រាស់យុទ្ធសាស្ត្រ «ប្រើមូសបង្ក្រាបមូស» នេះដែរ គឺធ្វើឡើងក្នុងបំណងកាត់បន្ថយចំនួនសត្វមូសខ្លា។ ចំណុចគោលនោះគឺដើម្បីទាញប្រយោជន៍ពីទំនាក់ទំនង symbiotic រវាងបាក់តេរី Wolbachia និង សត្វមូស។ នៅពេលមូសឈ្មោលមានបាក់តេរី Wolbachia បង្កាត់ពូជជាមួយមូសញីព្រៃដែលគ្មានបាក់តេរីនេះ ពងរបស់វាគឺមិនអាចលូតលាស់បានធម្មតា ហើយនឹងមិនញាស់ចេញជាដង្កូវទឹកនោះឡើយ នេះបើតាមការបញ្ជាក់ពីលោក Gong Juntao អគ្គនាយករង និង ជាប្រធានផ្នែកបច្ចេកទេសរបស់ក្រុមហ៊ុន Guangzhou Wolbaki Biotechnology។
ដំណើរការយុទ្ធសាស្ត្រនេះ ដំបូងឡើយចាប់ផ្ដើមពីការជ្រើសរើសមូសញីដែលមានផ្ទុកបាក់តេរីដើម្បីបង្កបង្កើតចំនួនរបស់ពួកវា ហើយក៏យកវាទៅបង្កាត់ជាលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយធំ។ មូសឈ្មោលដែលផ្ទុកមេរោគរាប់លានក្បាលនឹងត្រូវប្រលែងដោយទៀងទាត់ទៅតាមទីតាំងដែលកំណត់។ ដោយសារតែសត្វមូសញី តាមធម្មជាតិអាចបង្កាត់ពូជបានតែម្ដងក្នុងជីវិត ដូច្នេះប្រសិនបើពួកវាបង្កាត់ពូជជាមួយមូសឈ្មោលដែលមិនអាចបង្កកំណើតបាន នោះរាល់ពងរបស់វាក៏នឹងមិនអាចលូតលាស់ចេញជាកូនបានដែរ។ ក្រោយការប្រលែងមូសឈ្មោលជាច្រើនដង ឃើញថាចំនួនសត្វមូសក្នុងតំបន់នោះក៏ថយចុះជាលំដាប់ ហើយជាលទ្ធផលគឺយើងអាចគ្រប់គ្រងការរាលដាលឆ្លងនៃជំងឺកើតប្រភពចេញពីសត្វមូសនេះបាន៕
