តាមរយៈសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ លោក រៀម មុន្នីស៊ីឡុង កើតនៅខេត្តសៀមរាបក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៧។ លោកបានចាប់ផ្ដើមរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាភូមិអូរ ដោយចូលរៀនថ្នាក់ទី១ នៅអាយុ ១៤ ឆ្នាំ ហើយបានបញ្ឈប់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី ៤ ដោយសារបញ្ហាជីវភាពគ្រួសារខ្វះខាត។
លោកចូលចិត្តសិល្បៈតាំងពីអាយុ ១២ឆ្នាំ។ ដោយឪពុកម្ដាយឃើញលោកមានទេពកោសល្យលើគំនូរសិល្បៈដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏បានបញ្ជូនលោកឱ្យទៅសិក្សាជំនាញនេះ ជាមួយបងប្អូនជីដូនមួយ។ បងប្អូនជីដូនមួយរបស់លោក គឺជាវិចិត្រករ ដែលគូរគំនូរនៅតាមវត្តអារាម ដូចនេះ លោកធ្វើការ និង រៀនសូត្រជាមួយគាត់ពីឆ្នាំ ២០០៥ ដល់ឆ្នាំ ២០០៨។
ជាអកុសល លោកបានពិការដៃឆ្វេងលើម្រាមដៃបីរបស់លោក ដោយសារតែម៉ាស៊ីនគាបទឹកអំពៅ នៅពេលដែលលោកទៅជួយលក់ទឹកអំពៅឪពុកម្ដាយ ។ បន្ទាប់មកលោកបានឈប់ធ្វើការជាមួយបងប្អូនជីដូនមួយនៅក្នុងវត្តមួយរយៈ។ នៅដើមឆ្នាំ ២០០៩ លោកនៅតែពេញចិត្តនឹងសិល្បៈ ដូច្នេះលោកបានសុំឪពុកម្ដាយទៅសិក្សានៅសាលាវិចិត្រសិល្បៈនៅភ្នំពេញ។ តែយ៉ាងណាមិញ ឪពុកម្តាយរបស់លោក មិនអាចមានលទ្ធភាពឱ្យលោកទៅរៀនបានឡើយ។
ថ្ងៃមួយលោកមានអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិត។ ទន្ទឹមនឹងពេលនោះ មិត្តរបស់លោកបានអញ្ជើញលោកឱ្យទៅរៀនខាងផ្នែកទីផ្សារលក់ដូរ ដែលលក់ផលិតផលប្រើប្រាស់ អស់រយៈពេល ៦ ខែ ដើម្បីអាចសន្សំប្រាក់ខ្លះយកទៅសិក្សាសិល្បៈ។ លោកនៅតែខំប្រឹងរកថវិកាសម្រាប់ការសិក្សា។ ជាសំណាងល្អ មានអង្គការ KILT ដែលជាអង្គការមួយជួយដល់កុមារកំព្រា និង ជនពិការភាព បានទទួលយករូបលោកជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ក្នុងការច្នៃប្រឌិតវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍។ លោកអាចរៀនពីរបៀបធ្វើក្រដាស និង កែច្នៃក្រដាសចាស់ៗប្រើប្រាស់សាឡើងវិញ ។
ថ្ងៃមួយលោកបានឃើញគ្រួសាររបស់លោកបោសសំរាមនៅមុខផ្ទះ ហើយដុតចោល។ លោកបានពុលផ្សែងសំរាម ដែលគ្រានោះលោកគិតថា ការដុតសំរាមនៅលើដីឡើងជាតិអាស៊ីត និង ផ្សែងហុយធ្វើឱ្យមានការបំពុលបរិស្ថាន ។
ដោយយល់ឃើញថាសំណល់សំរាម គឺជាកង្វល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់មនុស្ស និង ពិភពលោក ដូច្នេះ លោកបានសម្រេចចិត្តកែច្នៃប្រឌិតសំរាមសម្រាប់ធ្វើជាគំនូរ សិល្បៈដំឡើង និង វេញជាវត្ថុប្រើប្រាស់សាឡើងវិញ ជាជាងការចោលនៅលើផែនដី ដែលអាចបង្កឱ្យមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរដល់ប្រជាជននៅលើពិភពលោក។
ក្នុងឆ្នាំ ២០១៣ ដល់ ២០១៤ លោកបានបោះបង់ការងារច្នៃប្រឌិតសំរាម ដោយសារតែ ភាពក្រីក្រ និង មិនមានអ្នកគាំទ្រ។ លោកបានផ្លាស់ប្ដូរការងារទាំងអស់ទៅធ្វើកសិកម្មដាំបន្លែវិញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តម្លៃបន្លែនៅទីផ្សារនៅតែទាប ដែលធ្វើឱ្យលោកខាតបង់។ ក្រោយមកមិនដឹងគិតធ្វើអ្វីបន្ត លោកក៏សម្រេចចិត្តដើរលេង ៣ ខែ ដោយមិនធ្វើអ្វីទាំងអស់។ បន្ទាប់មកទៀត ឪពុករបស់លោកបានប្រាប់ថា កូនធ្វើអ្វីក៏ធ្វើទៅ ឱ្យតែបានជួយសង្គម និង ខ្លួនយើងផង។ រួចមក លោកបានសម្រេចចិត្តវិលមកកែច្នៃកាកសំណល់ផ្ទះបាយ សំរាម សំរាមសរីរាង្គ និង ផ្លាស្ទិកឡើងវិញធ្វើជាគំនូរសិល្បៈ និង វត្ថុផ្សេងៗទៀតរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
តាមរយៈការងារនេះ លោកបានចូលរួមតាំងពិព័រណ៍ផលិតផលខ្មែរ និង ពិព័រណ៍អង្គរសង្ក្រាន្តនៅឆ្នាំ ២០១៥ នៅឆ្នាំ ២០១៦។ លោកបានចូលរួមក្នុងមហោស្រពសិល្បៈជាតិនៅបណ្ណាល័យជាតិក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ នៅឆ្នាំ ២០១៧ លោកបានចូលរួមនៅក្នុងពិព័រណ៍បរិស្ថាននៅខេត្តសៀមរាប ហើយទទួលបានវិញ្ញាបនបត្រអំណរគុណពី រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងបរិស្ថាន។ លោកក៏បានចូលរួមក្នុងពិព័រណ៍ក្រុមអេកូឡៃកម្ពុជានៅឆ្នាំ ២០១៧ នៅសាលាអន្តរជាតិហ្សាម៉ាន់ និង នៅឆ្នាំ ២០១៤ ជាមួយក្រសួងបរិស្ថាននៅរាជធានីភ្នំពេញ ។ នៅឆ្នាំ ២០១៨ លោកបានបង្ហាញពីស្នាដៃរបស់ខ្លួន ជាការតាំងពិព័រណ៍នៅអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិសៀមរាប និង បានចូលរួមជាសិល្បករក្នុងមហោស្រពចាប៉ីដងវែង និង ដាក់តាំងបង្ហាញចាប៉ីដងវែងធ្វើពីដបទឹកសុទ្ធ ថង់ផ្លាស្ទិក បំពង់បឺត ពោះវៀនឡាន នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែវិច្ឆិកា ដល់ថ្ងៃទី ០២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៨ នៅក្នុងវត្តរាជបូព៌ ខេត្តសៀមរាប៕
