អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញសត្វមឹកម្យ៉ាងគេឱ្យឈ្មោះថា blue-lined octopuses ឬ មឹកក្រឡាខៀវ ដែលពេលវាចាប់គូរួមភេទ មឹកឈ្មោលនឹងចាក់សារធាតុដ៏មានឥទ្ធិពលម្យ៉ាងហៅថា neurotoxin ទៅក្នុងបេះដូងមឹកញី។ ការធ្វើដូចនេះ គឺដើម្បីការពារខ្លួនពីការខាំ ឬ ក្លាយជាចំណីរបស់មឹកញី ក្រោយពេលរួមភេទ។
បើតាមការស្រាវជ្រាវរកឃើញបន្ថែមទៀត មឹកក្រឡាខៀវបានវិវត្តខ្លួនប្រើពិសម្យ៉ាងហៅថា tetrodotoxin (TTX) ដែលអាចសណ្តំមឹកញីមិនឱ្យកម្រើកខ្លួនក្នុងរយៈពេលខ្លីមួយ។ ចំពោះមឹកញីវិញ អ្នកដឹកនាំការសិក្សា លោក Wen-Sung Chung ដែលជាអ្នកជំនាញខាងសរសៃប្រសាទសត្វនៅសាកលវិទ្យាល័យ Queensland ប្រទេសអូស្ត្រាលីបាននិយាយថា ការស៊ីដៃគូរួមភេទជាអាហារនឹងអាចឱ្យវារក្សាទុកថាមពលក្នុងការផលិតពង និង ភ្ញាស់ពង។ អាចថាការស៊ីមឹកឈ្មោលគឺជាចំណីពិសេសចុងក្រោយរបស់មឹកញី។
តាមការតាមដាន លោក Wen-Sung Chung សម្គាល់ឃើញថា នៅពេលរួមភេទ មឹកឈ្មោលនឹងឡើងជិះពីលើមឹកញី រួចចាក់ពិសសណ្តំទៅក្នុងបេះដូង។ ដោយសារមឹកក្រឡាខៀវមានដៃខ្លី តម្រូវឱ្យពួកវានៅកៀកគ្នាបំផុតនៅពេលរួមភេទ។ ពេលពិសជ្រាបចូលខ្លួនមឹកញី វានឹងកម្រើកលែងរួច ហើយឈប់ដកដង្ហើមប្រហែលមួយម៉ោង ដែលផ្តល់ឱកាសឱ្យមឹកឈ្មោលចាត់ការរួមភេទ ដោយមិនភ័យមឹកញីខាំធ្វើជាអាហារវិញ។ ក្រោយអស់ជាតិពិស មឹកញីនឹងភ្ញាក់ឡើងជាមួយសភាពខ្សោយខ្លាំង តែមិនស្លាប់ ដោយសារវាអាចធន់នឹងពិសបាន។
យោងតាមសារមន្ទីរអូស្ត្រាលីនៅទីក្រុងស៊ីដនី បានឱ្យដឹងថា មនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងប្រទេសអូស្ត្រាលីបានស្លាប់ បន្ទាប់ពីត្រូវបានមឹកក្រឡាខៀវខាំ។ សម្រាប់ លោក Wen-Sung Chung នេះជាលើកទីមួយហើយ ដែលរកឃើញភស្តុតាងដ៏ចម្លែក ដែលមឹកក្រឡាខៀវបានប្រើពិសរបស់វាសម្រាប់ជាការសណ្តំដៃគូ ជាជាងប្រើសម្រាប់ប្រមាញ់ចំណី ឬ ការពារខ្លួន៕
ប្រភព៖ NYP
