នៅមុខមេ ម្នាក់ៗស្រលាញ់មេណាស់ តែក្រោយខ្នងនិយាយដើមមេព្រាត។ វាជារឿងធម្មតាទៅហើយនៅកន្លែងធ្វើការ ប៉ុន្តែមុនឈានដល់ការនិយាយដើម វារមែងមានហេតុ មានដើមចម ដែលក្នុងនោះ ច្រើនកើតឡើងពីសកម្មភាពឬទង្វើ ដែលមេធ្វេសប្រហែស ឬធ្វើទៅតាមអារម្មណ៍។
តាមការចែករំលែករបស់ទំព័រហ្វេសប៊ុក ឯកសារច្បាស់ និង រដ្ឋបាល ការនិយាយដើមពីមេ គឺជាបាតុភូតមួយដែលកើតមានស្ទើរតែគ្រប់ស្ថាប័ន។ បុគ្គលិកច្រើនតែនិយាយដើមពីមេរបស់ពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេមានអារម្មណ៍មិនពេញចិត្ត ខកចិត្ត ឬមិនយល់ស្របនឹងរបៀបគ្រប់គ្រង។ ជាទូទៅ ចំណុចសំខាន់ៗ ដែលបុគ្គលិកតែងយកមកនិយាយដើមពីមេមានដូចជា៖
១. ភាពអយុត្តិធម៌ ឬការរើសអើង
នេះគឺជាមូលហេតុចម្បងមួយដែលជំរុញឱ្យបុគ្គលិកនិយាយដើម។ ប្រសិនបើមេមានការលម្អៀង ឬរើសអើងទៅលើបុគ្គលិកណាម្នាក់ (ដូចជាកូនចៅ ឬអ្នកដែលចេះតែលើកជើង) នោះបុគ្គលិកផ្សេងទៀតនឹងមានអារម្មណ៍មិនពេញចិត្ត និង ចាប់ផ្តើមនិយាយដើម។ ឧទាហរណ៍៖
* ការផ្តល់ការអនុគ្រោះ: ផ្តល់ប្រាក់រង្វាន់ ការដំឡើងតំណែង ឬឱកាសល្អៗដល់តែបុគ្គលិកដែលខ្លួនពេញចិត្ត ទោះបីពួកគេមិនសូវមានសមត្ថភាពក៏ដោយ។
* ការដាក់ទោសខុសគ្នា: ដាក់ទោសបុគ្គលិកធម្មតាធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែបន្ធូរបន្ថយសម្រាប់អ្នកដែលខ្លួនពេញចិត្ត ទោះជាមានកំហុសដូចគ្នាក៏ដោយ។
២. ការខ្វះសមត្ថភាព ឬចំណេះដឹង
បុគ្គលិកនឹងបាត់បង់ការគោរពចំពោះមេ ប្រសិនបើពួកគេយល់ថា មេរបស់ខ្លួនខ្វះសមត្ថភាព ឬមិនមានចំណេះដឹងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការដឹកនាំ។
* ធ្វើការសម្រេចចិត្តខុស: ធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលនាំឱ្យមានផលវិបាកអវិជ្ជមាន ឬមិនសមហេតុផល។
* មិនយល់ពីការងាររបស់បុគ្គលិក: មិនយល់ពីដំណើរការការងារ ឬបញ្ហាប្រឈមដែលបុគ្គលិកកំពុងជួបប្រទះ ដែលធ្វើឱ្យការបញ្ជាមិនសមហេតុផល។
* ខ្វះចក្ខុវិស័យ: មិនមានផែនការច្បាស់លាស់សម្រាប់អនាគត ឬការអភិវឌ្ឍន៍ក្រុម/ក្រុមហ៊ុន។
៣. អាកប្បកិរិយា និង បុគ្គលិកលក្ខណៈអវិជ្ជមាន
* ភាពក្រអឺតក្រទម ឬឆ្មើងឆ្មៃ: និយាយស្តី ឬប្រព្រឹត្តជាមួយបុគ្គលិកដោយមើលងាយ ឬមិនគោរព។
* ភាពកំណាញ់: មិនសូវចំណាយ ឬផ្តល់ប្រាក់ខែ/អត្ថប្រយោជន៍សមរម្យ បើទោះជាក្រុមហ៊ុនមានចំណូលខ្ពស់ក៏ដោយ។
* ភាពត្រចៀកស: ងាយជឿអ្នកនិយាយលើកសរសើរ ឬអ្នកកុហក ដោយមិនសូវមានការពិចារណា។
* មិនចេះគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍: ឆេវឆាវ ខឹងសម្បា ឬស្រែកដាក់បុគ្គលិកជាសាធារណៈ។
* និយាយដើម ឬបង្កាច់បង្ខូចអ្នកដទៃ: មេខ្លួនឯងក៏និយាយដើមបុគ្គលិកផ្សេងទៀត ដែលធ្វើឱ្យបុគ្គលិកបាត់បង់ទំនុកចិត្ត។
៤. ការគ្រប់គ្រងលម្អិតពេក
នៅពេលដែលមេគ្រប់គ្រងការងាររបស់បុគ្គលិកលម្អិតពេក មិនទុកចិត្ត និង តែងតែជ្រៀតជ្រែកក្នុងកិច្ចការតូចតាច បុគ្គលិកនឹងមានអារម្មណ៍ថាមិនត្រូវបានគេជឿទុកចិត្ត និង មិនមានសេរីភាពក្នុងការធ្វើការ។
* ត្រួតពិនិត្យរាល់ជំហាន: ទាមទារឱ្យរាយការណ៍រាល់សកម្មភាពតូចតាច។
* មិនផ្តល់សិទ្ធិសម្រេចចិត្ត: មិនអនុញ្ញាតឱ្យបុគ្គលិកធ្វើការសម្រេចចិត្តសូម្បីតែកិច្ចការសាមញ្ញ។
៥. ការខ្វះការទំនាក់ទំនង ឬទំនាក់ទំនងមិនល្អ
* មិនច្បាស់លាស់: ផ្តល់ការណែនាំមិនច្បាស់លាស់ ឬផ្លាស់ប្តូរគោលដៅញឹកញាប់។
* មិនស្តាប់យោបល់: មិនផ្តល់ឱកាសឱ្យបុគ្គលិកបញ្ចេញមតិយោបល់ ឬសំណូមពរ។
* មិនផ្តល់មតិកែលម្អ: មិនសូវផ្តល់មតិកែលម្អ ឬផ្តល់តែមតិអវិជ្ជមានដោយមិនបង្ហាញដំណោះស្រាយ។
* ផ្តាច់មុខការសម្រេចចិត្ត: ធ្វើការសម្រេចចិត្តតែឯង ដោយមិនពិគ្រោះជាមួយភាគីពាក់ព័ន្ធ។
៦. ការមិនទទួលខុសត្រូវ
* ទម្លាក់កំហុស: ពេលមានបញ្ហា តែងតែទម្លាក់កំហុសទៅលើបុគ្គលិកជាជាងទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯង។
* ដណ្តើមស្នាដៃ: យកស្នាដៃ ឬគំនិតរបស់បុគ្គលិកទៅអះអាងថាជាស្នាដៃរបស់ខ្លួន។
៧. កង្វះការទទួលស្គាល់ និង ការលើកទឹកចិត្ត
* មិនសរសើរ: មិនសូវទទួលស្គាល់ ឬសរសើរចំពោះការខិតខំប្រឹងប្រែង ឬសមិទ្ធផលរបស់បុគ្គលិក។
* គ្មានការលើកទឹកចិត្ត: មិនមានកម្មវិធី ឬយុទ្ធសាស្ត្រណាមួយដើម្បីលើកទឹកចិត្តបុគ្គលិកឱ្យធ្វើការបានល្អ។
ហេតុអ្វីបានជាបុគ្គលិកនិយាយដើមមេ?
ការនិយាយដើម ជួនកាលគឺជាមធ្យោបាយមួយសម្រាប់បុគ្គលិកដើម្បី៖
* បញ្ចេញអារម្មណ៍ខកចិត្ត: ជាវិធីមួយដើម្បីបញ្ចេញភាពតានតឹង និង អារម្មណ៍មិនពេញចិត្ត។
* ស្វែងរកការគាំទ្រ: ស្វែងរកអ្នកដែលមានអារម្មណ៍ដូចគ្នា ដើម្បីទទួលបានការយល់ចិត្ត។
* ប្រមូលផ្តុំគ្នា: បង្កើតចំណងមិត្តភាពរវាងបុគ្គលិកដែលជួបប្រទះបញ្ហាស្រដៀងគ្នា។
ការយល់ដឹងពីចំណុចទាំងនេះ អាចជួយអ្នកគ្រប់គ្រងឱ្យពិនិត្យមើលខ្លួនឯង និង កែលម្អរបៀបដឹកនាំ ដើម្បីកសាងបរិយាកាសការងារវិជ្ជមាន និង កាត់បន្ថយការនិយាយដើម៕
