ការចែករំលែកពីអ្នកមានបទពិសោធ អាចធ្វើឱ្យយើងទទួលបានគំនិតល្អៗ និង គន្លឹះសម្រាប់នាំផ្លូវ។ តែយ៉ាងណា ការចាត់ទុកមនុស្សម្នាក់មានបទពិសោធ ក៏ត្រូវផ្អែកលើចំណុចសំខាន់ៗជាច្រើន រួមបញ្ចូលគ្នាទាំងចំណេះដឹង ជំនាញ និង អាកប្បកិរិយា ដែលបានមកពីការឆ្លងកាត់ និង រៀនសូត្រជាក់ស្តែង។ ខាងក្រោមនេះជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ ដែលកំណត់ថា មនុស្សម្នាក់មានបទពិសោធ៖
១. រយៈពេល និង បរិមាណ
* រយៈពេលនៃការធ្វើការក្នុងវិស័យណាមួយ: មនុស្សដែលមានបទពិសោធច្រើន តែងបានចំណាយពេលយូរអង្វែងនៅក្នុងវិស័យ ឬ ការងារណាមួយ។
* ចំនួនឧបសគ្គ ឬ បញ្ហាដែលបានដោះស្រាយ: បរិមាណនៃស្ថានការណ៍ ឬ ឧបសគ្គដែលពួកគេបានឆ្លងកាត់ និង ដោះស្រាយបានជោគជ័យ។
២. ជំនាញ និង ចំណេះដឹងជាក់លាក់
* ចំណេះដឹងស៊ីជម្រៅ: ការយល់ដឹងច្បាស់លាស់ និង ស៊ីជម្រៅក្នុងជំនាញរបស់ខ្លួន ដែលអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេផ្តល់ដំណោះស្រាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។
* សមត្ថភាពក្នុងការសម្រេចចិត្ត: អាចថ្លឹងថ្លែងស្ថានការណ៍យ៉ាងរហ័ស និង ធ្វើការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយភាពវៃឆ្លាត ដោយផ្អែកលើមេរៀនពីអតីតកាល។
៣. ភាពចាស់ទុំក្នុងការគិត និង ឥរិយាបថ
* ការរៀនសូត្រពីកំហុស: មនុស្សដែលមានបទពិសោធ មិនមែនជាមនុស្សដែលមិនដែលធ្វើខុសទេ ប៉ុន្តែជាមនុស្សដែលចេះវិភាគ ទទួលស្គាល់កំហុស និង រៀនសូត្រពីវា។
* ភាពបត់បែន និង ការសម្របខ្លួន: អាចបត់បែនទៅតាមបម្រែបម្រួលថ្មីៗ និង អាចដោះស្រាយបញ្ហា ដែលមិនធ្លាប់ជួបប្រទះពីមុនមកបាន។
* ភាពអង់អាច និង ការដាក់ខ្លួន: ហ៊ានប្រឈមមុខនឹងការពិត មានភាពក្លាហានក្នុងការដឹកនាំ តែទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏ចេះស្តាប់យោបល់អ្នកដទៃ និង មិនមានអំនួតហួសហេតុ។
* ការចេះគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍: មានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និង ចេះគ្រប់គ្រងភាពតានតឹងបានល្អក្នុងកាលៈទេសៈលំបាក។
៤. ការរួមចំណែក និង ឥទ្ធិពល
* សមត្ថភាពក្នុងការបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកដទៃ: អាចចែករំលែកចំណេះដឹង និង បទពិសោធរបស់ខ្លួនទៅកាន់អ្នកជំនាន់ក្រោយដោយជោគជ័យ។
* ការទទួលស្គាល់ពីអ្នកដទៃ: ការគោរព និង ទទួលស្គាល់ពីមិត្តរួមការងារ ថ្នាក់ដឹកនាំ ឬសហគមន៍ចំពោះសមត្ថភាព និង បទពិសោធរបស់ពួកគេ។
សរុបមក បទពិសោធមិនគ្រាន់តែជាការងារដែលបានធ្វើយូរប៉ុណ្ណោះទេ តែវាគឺជាលទ្ធផលនៃការ ប្រឈមមុខ រៀនសូត្រ រីកចម្រើន និង ដោះស្រាយបញ្ហា ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពក្នុងរយៈពេលជាក់លាក់មួយ៕
ប្រភព៖ ឯកសារច្បាប់ និង រដ្ឋបាល
